Próchnica w zębach mlecznych charakteryzuje się tym, że:

• daje mało widoczne objawy pomimo zaawansowanego stadium rozwoju choroby – z tego powodu bardzo ważne są profilaktyka i wizyty kontrolne, podczas których dentysta może rozpoznać schorzenie zanim dotrze ono do żywych tkanek zęba;

• szybko przechodzi z jednego stadium w drugie – mleczaki mają dwukrotnie cieńsze szkliwo; jeśli po zauważeniu pierwszych zmian na zębach nie podejmie się leczenia, w ciągu kilku miesięcy próchnica dotrze do miazgi.

Próchnica, jak każda choroba postępująca, ma swoje fazy:

• początkowa – to plama próchnicowa, która rozwija się na szkliwie, ale jego zewnętrzna powłoka pozostaje nietknięta (z powodu remineralizującego działania śliny);

• próchnica powierzchniowa – tu już następuje ubytek szkliwa;

• próchnica średnia – powstaje ubytek sięgający do zębiny,oddzielony od miazgi grubą warstwą tkanki;

• próchnica głęboka – od miazgi ubytek jest oddzielony cienką warstwą tkanki.

Jeśli obejrzy się pod mikroskopem takie właśnie zaawansowane ognisko próchnicy, zobaczy się w nim 3 strefy:

• przezroczystą – leży na obwodzie, sąsiaduje ze zdrową zębiną, a światło kanalików zębinowych jest zamknięte złogami składników mineralnych;

• penetracji bakterii – w tej części dochodzi do demineralizacji szkliwa, a bakterie przedostają się do kanalików zębinowych;

• destrukcji – znajdują się w niej zniszczone tkanki, pozostałości pokarmowe oraz bakterie.

Źródło: Opracowanie własne