Współczesna ortodoncja ma do zaoferowania wiele rozwiązań materiałowych. Wciąż jednak najpopularniejszym sposobem leczenia wady zgryzu pozostaje aparat ortodontyczny z metalowymi elementami. Elementy te bywają wykonane ze stopów metali, które zawierają nikiel. Metal ten wprawdzie zapewnia stopom wyjątkową elastyczność i „pamięć” kształtu, ale należy do alergenów, które najczęściej wywołują objawy uczulenia.

Jeśli po założeniu aparatu ortodontycznego w jamie ustnej lub na czerwieni wargowej pojawią się świąd, zaczerwienienie, obrzęk, pęcherzyki, z których zacznie się sączyć wydzielina i które po pewnym czasie zasychają, tworząc strupki ulegające złuszczeniu, można podejrzewać alergię na nikiel. Usta stają się wysuszone, spierzchnięte i pieką, ich zewnętrzna warstwa może pękać, co powoduje ból. U pacjentów noszących wyciągi ortodontyczne, zmiany alergiczne pojawiają się najczęściej w kącikach ust – jak zajady. Świąd bywa bardzo dokuczliwy, co prowokuje do drapania i w efekcie powstają liszajowate zmiany.

Wymienione symptomy są charakterystyczne dla kontaktowego zapalenia skóry i błon śluzowych – i w takiej właśnie formie (ostrej lub przewlekłej) najczęściej objawia się uczulenie na nikiel. Jeśli wymienione objawy się pojawią, należy udać się do ortodonty.

Ogólnie alergia na nikiel notowana jest często, przy czym zdecydowanie częściej obserwuje się ją u dziewczynek niż u chłopców oraz u osób noszących kolczyki. Jednak uczulenia na nikiel spowodowane aparatami ortodontycznymi wykonanymi ze stopów z udziałem tego metalu nie są już tak częste. Ponadto, aby wywołać zmiany w obrębie śluzówki jamy ustnej, zawartość niklu w stopach używanych do wytworzenia elementów aparatu musiałaby być ok. 10-krotnie wyższa niż jest.

Alergia na nikiel nie dyskwalifikuje do leczenia z wykorzystaniem aparatu, ponieważ ortodonci mają obecnie do dyspozycji produkty bez zawartości tego metalu. Wśród nich są wyroby z tytanu lub ze stali nierdzewnej powlekane galwanicznie tytanem albo ze stopów metali pokrywane 24-karatowym złotem. Są też aparaty z elementami wykonanymi z kompozytu, ceramiki, syntetyków lub ze stali powlekanej poliuretanem czy teflonem.

Źródło: Opracowanie własne