Tyłozgryz i tyłożuchwie to dwie różne wady zgryzu.

Tyłozgryz może być:

• częściowy – następuje wówczas cofnięcie dolnych zębów przednich przy jednoczesnym prawidłowym ustawieniu trzonowców;

• całkowity – cofnięty zostaje cały dolny łuk zębowy;

• rzekomy – dochodzi do nadmiernego rozwoju szczęki względem czaszki, a efektem tego jest wysunięcie wargi górnej i okolicy przynosowej, jednocześnie nie wykazuje się żadnych nieprawidłowości w żuchwie i w dolnym łuku zębowym.

Tyłożuchwie może być:

• morfologiczne – wynika ono z zaburzeń wzrostu żuchwy; bródka jest tutaj spłaszczona i cofnięta, co wydłuża dolne partie twarzy;

• czynnościowy – dochodzi do cofnięcia bródki w wyniku zbyt mocnych mięśni odpowiedzialnych za cofanie się żuchwy.

Tyłożuchwie i tyłozgryz mogą powodować deformację rysów twarzy i negatywnie wpływają na stan zdrowia jamy ustnej. Z tego powodu wymagają leczenia – ortodontycznego i/lub chirurgicznego, a dorosły lub dziecko u stomatologa powinien znaleźć się jak najszybciej.

W leczeniu tyłoźuchwia znajduje zastosowanie zabieg chirurgiczny zwany osteogenezą dystrakcyjną, natomiast w tyłozgryzie wystarczające może okazać się leczenie z wykorzystaniem aparatu ortodontycznego.