Leczenie biologiczne miazgi zęba ma wyjątkowe znaczenie dla zachowana jej właściwości obronnych, utrzymania zdolności regeneracyjnych oraz w zapobieganiu rozwojowi odogniskowego zakażenia zębopochodnego.

Sukces w biologicznym leczeniu miazgi zapewnią:

• prawidłowa ocena stanu chorobowego w miazdze

• dobór właściwej metody i techniki leczenia

• zachowanie jałowości leczonej okolicy oraz szczelne zamknięcie ubytku

• kondycja układu immunologicznego dziecka.

Wieloletnie doświadczenie wskazuje na to, iż jednym z najlepszych środków do biologicznego leczenia miazgi jest wodorotlenek wapnia. Jest dobrze tolerowany przez tkanki, a nałożony na miazgę, prowadzi do powstania martwicy w miejscu styku, w konsekwencji czego dochodzi do gojenia się niżej położonych warstw miazgi i wytworzenia zębiny reparacyjnej.

Wapń dostępny jest w postaci proszku, który należy rozmieszać z wodą destylowaną, solą fizjologiczną lub wodą wapienną; lub w gotowych preparatach, które mogą zawierać składniki dodatkowe: wspomagające działanie zasady, ułatwiające przyleganie preparatu, itp. Preparat aplikuje się na ząb w postaci papki. Silnie zasadowy środek działa na tkanki przeciwzapalnie, bakteriobójczo, zmniejsza kwaśne środowisko zmienionej chorobowo tkanki i miejscowo aktywuje działanie enzymów wspomagających procesy regeneracji tkanek. O tym, na ile skuteczny jest stosowany preparat decyduje stopień pobudzenia miazgi do wytwarzania ochronnej tkanki zębinowej.

Niezmiernie istotne jest, by zabieg leczenia biologicznego przebiegał w warunkach jałowych. Leczony ząb trzeba odizolować od pozostałych tkanek jamy ustnej i zachować pełną jałowość pola operacyjnego. Miazga powinna być pozbawiona zmian chorobowych w sposób jak najmniej traumatyczny, z oczyszczeniem powierzchni ze skrzepu powstałego podczas krwawienia i z opiłków zębiny przed zabiegiem pokrycia. Pokrycie miazgi powinno być założone bez ucisku lecz dokładnie i być szczelnie zamknięte.

Biologicznego leczenia miazgi nie powinno się stosować w czasie trwania u dziecka wyniszczających chorób, znacznego obniżenia odporności, tuż po przebytych chorobach zakaźnych lub po naświetlaniu promieniowaniem rentgenowskim. Sukces leczenia biologicznego miazgi jest ściśle uzależniony od kondycji układu immunologicznego małego pacjenta.

Źródło: Opracowanie własne