NFZ przygotował – w mniemaniu twórców programu – rewolucję, która miała ulepszyć dostęp pacjentów do refundowanych usług dentystycznych. Fundusz zaproponował prywatnym klinikom i zakładom stomatologiczno – protetycznym wyższe stawki kontraktu, byleby tylko te placówki zechciały podpisać umowę z NFZ. Niestety, rewolucja nie wypaliła. Większość prywatnych placówek nie była zainteresowana współpracą z funduszem, gdyż na brak pacjentów nie narzeka, a stawki zaproponowane przez NFZ są w dalszym ciągu za niskie jak na wymagania specjalistów.

Polacy od zawsze bardziej cenili leczenie zębów prywatnie. Trudno się temu dziwić, ponieważ otrzymywali wówczas większą gwarancję na wyższą jakość zarówno usług jak i zastosowanych materiałów.

Dziś, by dostać się do państwowego stomatologa, trzeba się sporo naczekać w kolejce. Nie każdy ma na to czas. Poza tym fundusz i tak zwraca wydatki na ściśle określone zabiegi, usługi czy zastosowane materiały. Młodzi czy lepiej zarabiający Polacy wolą więc korzystać z usług prywatnych firm. Tam dostaną to, co chcą, jak chcą i kiedy chcą. Jeśli ktoś decyduje się na leczenie prywatne, w większości wypadków ma na to fundusze, więc bariera finansowa tutaj nie istnieje.

Korzystają z tego przyjmujący prywatnie ortodonci, stomatolodzy i protetycy.

Wszak na swoim pracuje się lepiej. Podpisanie kontraktu z Funduszem jest równoznaczne z przyjęciem warunków narzucanych przez NFZ. Trudno tu mówić o negocjowaniu, ponieważ specjalista decydujący się na podpisanie kontraktu, ma niewielki wpływ na zmianę warunków pracy i płacy, proponowanych przez państwową instytucję.

Nie każdy chce pracować od – do, w określone dni tygodnia i za określone pieniądze. A tego wymaga się od specjalisty, kiedy ma on podpisany kontrakt. Reguły wolnego rynku dają prywatnie przyjmującym stomatologom pole do manewru w ustalaniu wysokości stawek za usługi oraz swobodny wybór godzin i dni pracy.

Na tym swoistym tańcu zaproszeń i uników między NFZ a środowiskiem stomatologicznym cierpią najsłabsi, czyli pacjenci, których nie stać na prywatne leczenie zębów czy wad zgryzu.

Źródło: „Życie Warszawy”