Bazowym aktem prawnym regulującym kształcenie lekarzy i lekarzy dentystów w zjednoczonej Europie jest Dyrektywa 2005/36/WE. Określa ona, jakie podstawowe wymogi muszą spełniać studia lekarskie lub lekarsko-dentystyczne, by kwalifikacje przyszłych medyków były na porównywalnym poziomie. Każde z państw członkowskich może również wprowadzić dodatkowe wymogi, które będą niezbędne do uzyskania przez absolwentów uczelni medycznych pełnych praw do wykonywania zawodu w danym kraju.

Jak podaje „Gazeta Lekarska”: „Jeżeli w danym państwie przewidziane są takie dodatkowe wymogi, dokumenty potwierdzające ich spełnienie są wskazane w odpowiednim załączniku do Dyrektywy 2005/36/WE, jako dokumenty towarzyszące dyplomowi. Wynika z tego, że osoby, które uzyskały dyplom w tym państwie, powinny spełniać te dodatkowe wymogi także przy ubieganiu się o uznanie kwalifikacji zawodowych w innym państwie członkowskim, ponieważ państwo to może w świetle Dyrektywy wymagać nie tylko dyplomu, ale również spełnienia tych dodatkowych wymogów”.

Spełnienie wszystkich obowiązujących w danym kraju wymogów uprawniających do pełnego uznania kwalifikacji zawodowych jest z punktu widzenia absolwenta korzystne - bo chociaż teoretycznie istnieje możliwość odstąpienia przez państwo członkowskie od tego, by żądać od absolwenta uczelni medycznej nie tylko dyplomu, ale również spełnienia tych dodatkowych wymogów, może się jednak okazać kiedyś w przyszłości, że lekarz lub dentysta, który będzie chciał podjąć aktywność zawodową w innym państwie, zostanie poproszony o przedstawienie dokumentów potwierdzających spełnienie tychże, zawartych w dyrektywie, dodatkowych wymogów. Dlatego też absolwenci studiów medycznych we własnym interesie zawodowym powinni zadbać o to, by w możliwie najkrótszym czasie od uzyskania dyplomu uczelni odbyć staż podyplomowy (lub starać się o uznanie stażu odbytego poza granicami Polski) oraz zdać egzamin państwowy.

Wymogi obowiązujące w Polsce dotyczą wszystkich studentów kształcących się na uczelniach w kraju – niezależnie od tego, czy są oni Polakami, czy też nie; i niezależnie od tego, czy nauka odbywała się w języku polskim lub obcym (dlatego też wprowadzono możliwość zdawania egzaminu państwowego w języku obcym – warunkiem jest, by absolwent kończył studia w tym właśnie języku). Rozwiązanie to zostało wprowadzone, aby umożliwić wszystkim absolwentom uczytelni medycznych w Polsce zdobycie pełnych kwalifikacji zawodowych, które będą uznawane w innych krajach członkowskich Wspólnoty.

Student kształcący się w języku obcym ma możliwość odbycia stażu podyplomowego poza granicami naszego kraju – musi tylko zwrócić się do ministra zdrowia o uznanie tego stażu za równorzędny z polskim. I tu „Gazeta Lekarska” zwraca uwagę na pewną nieścisłość legislacyjną, która powinna jak najszybciej zostać naprawiona: wg rozporządzenia ministerialnego w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, do ministra zdrowia w poruszanej sprawie mogą zwracać się lekarze lub lekarze dentyści, którzy posiadają ograniczone prawo wykonywania zawodu w Polsce. Muszą ponadto złożyć dokument potwierdzający posiadanie ograniczonego prawa do wykonywania zawodu – by ten zaś został wydany, konieczne jest, by ubiegający się o niego lekarz lub dentysta władali językiem polskim w zakresie niezbędnym do wykonywania wyuczonego zawodu.

Źródło: „Gazeta Lekarska”