Na łamach British Dental Journal na początku października 2024 roku ukazał się artykuł autorstwa Adama B. Nulty'ego, w którym przedstawiona została nowa metodologia analizy położenia implantów stomatologicznych in vivo, wykraczająca poza tradycyjne metody opierające się na skanach tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) po wszczepieniu. U jej podstaw stoi porównanie plików stereolitografii (STL) reprezentujących wstępnie zaplanowane i rzeczywiste położenia implantów po wszczepieniu, co zwiększa dokładność weryfikacji umiejscowienia wszczepów stomatologicznych.

Autor przekonuje, że metoda ta, opierając się na wykrywaniu położenia implantów zamiast na rozdzielczości skanera, jest zgodna z międzynarodowymi standardami i pokonuje ograniczenia technologii CBCT i skanera wewnątrzustnego, a przy tym umożliwia dokładniejszą i bardziej precyzyjną ocenę położenia implantu niezależnie od ograniczeń technologicznych sprzętu skanującego.