Jak dowiadujemy się z artykułu, jaki ukazał się w „Pulsie Medycyny”, problemów dotykających polskich stomatologów, nad którymi należy się pochylić niezwłocznie, jest co najmniej kilka.

Coraz mniej jest dentystów w polskich szkołach. Według danych Ministerstwa Edukacji w 2017 roku w całej Polsce funkcjonowało jedynie 675 gabinetów stomatologicznych. Zmienić to ma nowa ustawa o opiece stomatologicznej i medycznej w szkole, na mocy której zapewnione mają być każdemu dziecku w wieku szkolnym świadczenia ogólnostomatologiczne oraz profilaktyczne. Jednak zarówno gminy, jak i dyrektorzy twierdzą, że nie wystarczy środków na opiekę zarysowaną paragrafami ustawy.

Szkoda, bo dentysta to nie tylko specjalista, który leczy zęby, ale też dzięki eliminowaniu zapalnych ognisk zębopochodnych ma wpływ na leczenie chorób ogólnych, np. cukrzycy, zapalenia wsierdzia lub choroby Gravesa-Basedowa.

Problem kolejny związany jest z prowadzeniem praktyki stomatologicznej – bo obecnie, zgodnie z ustawą, lekarz dentysta prowadzący indywidualną lub grupową praktykę stomatologiczną lub specjalistyczną może zatrudnić innego kolegę po fachu w celu odbycia przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalistycznego lub uzyskania dodatkowych umiejętności bądź udzielenia określonego świadczenia zdrowotnego. Ale samorząd lekarski zabiega o coś więcej: aby ten katalog poszerzyć o możliwość zatrudnienia na zastępstwo podczas choroby lekarza prowadzącego praktykę oraz jednego dentysty z tytułu stałej współpracy.

Problemów przysparza też projekt nowej ustawy o zawodach lekarskich, poprzez który dentyści pozbawieni zostaliby możliwości zatrudniania innych lekarzy, nawet w celu szkolenia i dzielenia się wiedzą.
Problemów, i to poważnych, dentyści mają zatem bez liku. Trudno więc się dziwić, że środowiska pielęgniarskie i dentystyczne apelują o przeprowadzenie dużej, wielostronnej debaty w celu omówienia zgłaszanych komplikacji oraz podjęcia kierunkowych decyzji służących ich rozwiązaniu.