Badania naukowe potwierdzają, że ostatnie 6000 lat historii ludzkości, kiedy z łowców i zbieraczy zamieniliśmy się w społeczeństwo o osiadłym trybie życia, w którego diecie coraz więcej było miękkiej i przetworzonej żywności, doprowadziły nie tylko do dużych zmian cywilizacyjnych, ale również do modyfikacji wymowy. Bowiem dzięki zmianie diety łatwiejsze do wypowiedzenia stały się głoski wargowo-zębowe, np. f czy w. Spożywanie miękkich produktów żywnościowych doprowadziło bowiem do zmiany ułożenia szczęk i modyfikacji zgryzu. Co ciekawe, głoski te zostały bardzo szybko wprowadzone do wielu języków świata – tam, gdzie rewolucja agrarna odcisnęła piętno. Języki społeczeństw do tej pory zbieracko-łowieckich praktycznie nigdy nie zawierają głosek wargowo-zębowych.

Naukowcy wskazują, że ludzie, którzy regularnie żują obecnie twarde pokarmy, jak na przykład mięso z dziczyzny, doświadczają specyficznego przesunięcia szczęki, co nieco inaczej kształtuje zgryz przyzwyczajony do miękkich pokarmów od czasu dzieciństwa. Jednak te osoby, które dorastają i nadal jedzą delikatniejsze pokarmy, zachowują układ szczęk dokładnie taki, jak w dzieciństwie, dzięki temu mogą łatwiej wypowiadać głoski, których wytworzenie wymaga dotykania dolnej wargi do dolnych zębów (stąd zresztą wzięła się ich nazwa: głoski wargowo-zębowe).

Na ewolucję zgryzu i języka mówionego wpływ miały nie tylko zmiany w diecie, ale także rewolucja w kulturze jedzenia. Prawdopodobnie wprowadzenie widelca również mogło doprowadzić do zmian w zgryzie i w sposobie wypowiadania głosek. Zanim sztuciec ten był wdrożony, żywność była z jednej strony chwytana ręką a z drugiej przednimi zębami – co kształtowało inny układ szczęk, niż obserwowany obecnie.