Z badań przeprowadzonych na 3 – 4 latkach pochodzących z Białegostoku i okolic wynika, że próchnica atakuje szczególnie często określone grupy zębów. Najbardziej podatne na uszkodzenia okazały się dolne trzonowce oraz górne siekacze. Zęby najmniej podatne na uszkodzenia szkliwa to kły i dolne siekacze. Siekacze i przedtrzonowce żuchwy są mniej podatne na uszkodzenia kwasami, ponieważ bezpośrednie sąsiedztwo ślinianek i ruchliwego języka sprzyja stałemu oczyszczaniu szkliwa. Wyniki badań wskazały na to, że zęby mleczne kilkulatków mieszkających na wsi częściej wykazywały zmiany próchnicowe, niżeli uzębienie ich rówieśników mieszkających w mieście. W całej badanej populacji częściej stwierdzano próchnicę w zębach mlecznych chłopców niżeli dziewcząt.

Badania ujawniły też, że ponad 80% badanych dzieci z Podlasia ma próchnicę. Wynik ten nie odbiega zbytnio od średniej krajowej.

Zęby mleczne są dużo bardziej wrażliwe niżeli zęby stałe na działanie kwasów organicznych, które powstają w jamie ustnej podczas trawienia pokarmu i działalności mikroflory żyjącej we wnętrzu ust. Zaniedbana higiena jamy ustnej małego dziecka bardzo szybko skutkuje zmianami próchnicowymi w zębach mlecznych. Zdarza się, że pierwsze plamy próchnicowe pojawiają się krótko po wyrżnięciu pierwszych zębów – kiedy dziecko ma zaledwie kilka miesięcy. Choroba przenosi się następnie na kolejne wyżynające się zęby.

Rodzice powinni zwrócić uwagę na fakt szybkiego rozwoju próchnicy w pierwszych zębach i od najwcześniejszych lat wprowadzać profilaktykę stomatologiczną. Polega ona na wpajaniu prawidłowych nawyków żywieniowych i higienicznych oraz na wprowadzeniu właściwej, niskocukrowej diety.

Rozwojowi próchnicy u dzieci mogą sprzyjać nękające je choroby i przyjmowanie niektórych lekarstw. Dlatego ważne jest, by o higienę jamy ustnej dbać ze szczególną starannością podczas leczenia schorzenia, a po przyjęciu leku zęby najlepiej umyć lub przepłukać przynajmniej buzię czystą wodą.

Źródło: „Nowa Stomatologia”