Okna infekcyjności to okresy zwiększonej podatności na kolonizację jamy ustnej przez próchnicotwórcze gatunki bakterii z rodzaju paciorkowców. Wyróżnia się dwa główne okna infekcyjności:

• pierwsze obserwowane jest między 19. a 31. miesiącem życia dziecka;

• drugie między 6. a 12. rokiem życia.

Podczas aktywności pierwszego okna infekcyjności atakowane są zęby mleczne. Drugie okno infekcyjności otwiera się, kiedy wyrzynają się zęby stałe.

Pomimo tego, że naukowcy wyróżnili dwa okresy w życiu dziecka, kiedy jego zęby narażone są na zwiększony atak kolonizacyjny ze strony próchnicotwórczych bakterii, pierwsze zarażenie tymi drobnoustrojami u prawie 1/4 dzieci notuje się jeszcze przed rozpoczęciem okresu ząbkowania. Ma to duży wpływ na rozwój próchnicy, gdyż choroba rozpoczyna się już od pierwszego wyrżniętego zęba. Jest to tak zwana próchnica wczesnego dzieciństwa, oznaczona skrótem ECC (z ang. Early Childhood Caries). O wczesnej próchnicy dziecięcej mówi się, kiedy uszkodzenia zębów powstają poniżej 71. miesiąca życia dziecka.

Warto pamiętać, że za rozwój próchnicy odpowiedzialne są nie tylko bakterie Streptococcus mutans, ale także wiele innych szczepów. Wszystkie one charakteryzują się podobnymi cechami, takimi jak zdolność do szybkiego przetwarzania cukrów prostych do kwasów, umiejętność przeżywania w warunkach niskiego pH, a także produkcja wielocukrów, które umożliwiają tworzenie biofilmu i przyczepianie się do gładkiego szkliwa.

Próchnica wczesnego dzieciństwa jest szczególnie niebezpieczna dla zębów mlecznych, gdyż szkliwo pierwszego garnituru zębów jest bardziej miękkie niż mineralna warstwa zębów stałych i przez to bardziej podatne na ataki kwasów wytwarzanych przez bakterie próchnicotwórcze.