Leczenie zębów i tkanek miękkich wymaga czasem interwencji chirurgicznej. Zabiegi te mają wspomagać terapię wstępną. Jeśli schorzenie niszczące przyzębie ma charakter ostry, zazwyczaj lekarz odczekuje aż do momentu ustabilizowania się stanu tkanek. Jeśli dentysta stwierdzi niedostateczną higienę jamy ustnej, również nie zgodzi się na wykonanie zabiegu.

Interwencja chirurgiczna może obejmować zabiegi:

• na tkankach twardych:

• osteoktomię – to wycięcie części kości wyrostka zębodołowego zawierającej włókna więzadła przyzębnego;

• osteoplastykę kości wyrostka zębodołowego – polegającą na takim odtworzeniu i wymodelowaniu części kości wyrostka zębodołowego, by umożliwić jej przyleganie do zęba;

• oczyszczenie ropnia – sposób usuwania ropy i nacinanie zmiany zależą od umiejscowienia patologii;

• gingiwektomię – polega na wycięciu części dziąsła; zabieg stosowany rzadko – w przypadku konieczności odtworzenia konturu dziąsła zniekształconego np. przez przerosty;

• zabiegi płatowe – polegające na nacięciu głębokich kieszonek patologicznych, uzyskaniu dostępu do kości i oczyszczeniu miejsca zmienionego zapalnie;

   

• na tkankach miękkich – wykonywane na wędzidełku lub dziąsłach; wyróżnia się tu:

• frenulotomię, czyli przecięcie wędzidełka – oszczędny zabieg wykonywany u małych dzieci; kończy się założeniem opatrunku;

• frenuloktomię – doszczętne wycięcie wędzidełka, zakończone założeniem szwów i zabezpieczeniem cementem chirurgicznym;

• frenuloplastykę – modelowanie wędzidełek przeprowadzane dopiero po zakończeniu wzrostu wyrostka zębodołowego;

• leczenie recesji dziąseł – specjalista dobiera najwłaściwszą metodę, której celem jest poszerzenie strefy dziąsła.

Źródło: Opracowanie własne