Parafunkcje – zaburzenia czynnościowe narządu żucia: nieprawidłowe, nieuświadomione i utrwalone, które odbiegają od biologicznej normy. Np. ssanie smoczka, palca, wciąganie błony śluzowej policzków lub warg, obgryzanie paznokci, zgrzytanie zębami. Parafunkcje mogą być przyczyną wad zgryzu.

Parapasta – pasta zawierająca paraformaldehyd, stosowana w stomatologii do dewitalizacji zębów.

Progenia – jedna z odmian przodozgryzu, tzw. przodożuchwie morfologiczne, polegająca na wzroście do przodu kości żuchwy w stosunku do kości szczęki. Nieleczona progenia może powodować problemy wynikające z nieprawidłowej pracy stawów skroniowo – żuchwowych (nieprawidłowa wymowa, gryzienie) i wpływać na zniekształcenie rysów twarzy.

Proteza akrylowa (całkowita lub częściowa) – umożliwia uzupełnienie wszystkich lub części brakujących zębów.

Proteza natychmiastowa – wykonana z akrylu, zakładana bezpośrednio po usunięciu zębów.

Proteza szkieletowa – jest wykonana z akrylu i metalu. Zapewnia większy komfort noszenia, ponieważ jest cieńsza i pokrywa mniejsze powierzchnie dziąseł.

Proteza szkieletowa na zatrzaskach (zasuwach, teleskopach) – tak, jak proteza szkieletowa, wykonana jest z akrylu i metalu, ale elementy mocujące zostają ukryte.

Próchnica – zakaźna choroba zębów, powodowana przez bakterie Streptococcus mutans, bytujące w jamie ustnej i odżywiające się resztkami organicznymi z pożywienia. Czynnikiem uszkadzającym szkliwo zębów są kwasy, wydzielane przez bakterie w procesie ich przemiany materii. Powodują one zniszczenie krystalicznej struktury i rozmiękczenie tkanek twardych zęba oraz powstanie ubytków.

Przodozgryz – wada zgryzu, w której dolny łuk zębowy (całkowicie lub częściowo) jest ustawiony do przodu w stosunku do łuku górnego, a podczas zwarcia zęby umieszczone w nim mogą wysuwać się przed zęby w górnej szczęce. W profilu osoby z przodozgryzem widać wysuniętą do przodu brodę, a dół twarzy bywa masywniejszy lub dłuższy.

Recesja dziąsła – cofanie się dziąsła i odsłanianie korzeni zębowych. Jest spowodowane toczącymi się stanami zapalnymi, wadami wrodzonymi uzębienia, złymi nawykami higienicznymi lub starzeniem się organizmu.

Rekonstrukcja – odbudowa zęba.

Remineralizacja – wbudowanie w strukturę zęba składników mineralnych, utraconych w wyniku próchnicy. Polega na miejscowym podaniu na uszkodzone uzębienie nieorganicznych lub organicznych związków mineralnych. Aktywne jony łączą się z hydroksyapatytem budującym szkliwo, powodując odtworzenie zniszczonej struktury krystalicznej. Remineralizacja jest skuteczna jedynie przy naprawie płytkich ubytków.

Resekcja – polega na usunięciu chorobowo zmienionego wierzchołka korzenia zęba.

Resorpcja korzeni zębów mlecznych –  fizjologiczny proces niszczenia i wchłaniania korzeni zębów mlecznych, poprzedzający wypadanie zębów mlecznych prowadzący do całkowitego zaniku ich korzeni, w celu przygotowania miejsca dla zębów stałych.

Retrogenia – odmiana tyłozgryzu, tzw. tyłożuchwie morfologiczne, polegająca na niedostatecznym wzroście żuchwy do przodu i powiększeniu kąta żuchwy. Pojawia się tyłozgryz całkowity, a w profilu osoby dotkniętej wadą widać cofniętą bródkę oraz zmniejszenie wielkości dolnej części twarzy.

Równik anatomiczny zęba – największy obwód korony zęba na jego długiej osi.

Równik protetyczny – największy obwód koron pozwalający na wyznaczenie wspólnego kierunku wprowadzenia klamer w protezach dentystycznych.

Rygiel – element mechanicznego umocowania protezy. To zasuwa albo bolec umieszczone w zdejmowanej protezie częściowej. Rygiel może być obsługiwany samodzielnie przez pacjenta.