Jama ustna – pierwszy fragment przewodu pokarmowego, w którym zachodzi rozdrabnianie, żucie i wstępna obróbka enzymatyczna pokarmu. Podzielona na przedsionek i część właściwą, które są oddzielone od siebie łukami zębowymi.

Jatrogenia – nieprawidłowa terapia medyczna. Wszystko, co związane jest ze stosowaną terapią leczniczą, a wywiera niekorzystny wpływ na stan psychiczny albo somatyczny pacjenta, powodując u chorego nasilenie istniejących objawów schorzenia albo wywołując nowe. Do czynników jatrogennych zalicza się nieodpowiednie warunki leczenia, nieprawidłowo dobrane środki i metody lecznicze oraz niewłaściwe postępowanie i zachowanie lekarza w odniesieniu do pacjenta.

 

Język – silnie umięśniony, ruchliwy narząd jamy ustnej zwierząt kręgowych, wspomagający proces przesuwania i obróbki pokarmu, artykulacji i mowy; pokryty śluzówką oraz brodawkami: mechanicznymi – wspomagają proces rozdrabniania i obróbki pokarmu; smakowymi (tzw. kubki smakowe), odpowiedzialnymi za rozróżnianie smaków.

Język geograficzny – przemieszczające się dość szybko zmiany w wyglądzie powierzchni języka o nieustalonym jeszcze pochodzeniu. Powodują przejściowe unoszenie i uwypuklanie brodawek grzybowatych oraz pojawianie się na języku nieregularnych, czerwonych obszarów pozbawionych brodawek nitkowatych. Objawy nie wymagają leczenia.

Kieszonka dziąsłowa – wąska przestrzeń między szkliwem i cementem zębowym a przylegającym do nich nabłonkiem dziąsła. Dno kieszonki tworzy przyczep nabłonkowy, łączący ząb z dziąsłem na wysokości szyjki zębowej.

Kieszonka patologiczna – pogłębiona i powiększona przestrzeń między dziąsłem a powierzchnią zęba, powstała na skutek procesu zapalnego w tkankach przyzębia albo przez wciskanie się kamienia nazębnego pod dziąsło i odsuwania miękkiej tkanki od zęba.

Kiretaż – mechaniczne usunięcie metodą zeskrobania (wyłyżeczkowania) zmienionego nabłonka z wewnętrznej ściany kieszonki dziąsłowej; wykonuje się go we wczesnych stadiach leczenia chorób przyzębia. Zabieg powoduje zatrzymanie procesu chorobowego i wspomaga odnowę uszkodzonych tkanek.

• Kiretaż zamknięty – wykonywany „na ślepo”, czyli bez bezpośredniej kontroli wzrokowej przeprowadzanego zabiegu. Stosowany przy łyżeczkowaniu płytkich (4 - 6 mm) patologicznych kieszonek dziąsłowych.
• Kiretaż otwarty – wykonywany pod kontrolą wzrokową. Stosuje się go przy głębszych niż 4–6 mm kieszonkach patologicznych i kostnych, które nie kwalifikują się do zabiegu gingiwektomii. Polega na odsunięciu płata dziąsła od okostnej i oczyszczeniu odsłoniętych powierzchni ze złogów nazębnych i zniszczonych tkanek.

Klamry – instrumenty mocujące i zakotwiczające protezy dentystyczne oraz ułatwiające przeprowadzanie zabiegów stomatologicznych. Wykonane ze sprężynującego drutu albo paska metalowego. Klamry zakłada się poniżej równika anatomicznego zęba.

Kładka – mechaniczny element mocujący protezę. Jest to metalowe przęsło położone między dwoma sąsiadującymi koronami zębów i łączące je w jeden blok.

Koferdam – instrumentarium pomagające w utrzymaniu czystego, suchego i odizolowanego obszaru roboczego, przeznaczonego do wykonania zabiegu stomatologicznego. Składa się z lateksowej gumy rozpinanej na ramce umieszczonej wokół ust pacjenta. Narzędzia pomocnicze to dziurkacz do wykonywania otworów w gumie i kleszcze do zakładania klamer nazębnych.

Korona – pozwala otworzyć prawidłowy kształt i wygląd zęba. Polega na oszlifowaniu zęba, a następnie przymocowaniu do niego „czapeczki” pokrytej porcelaną.

Korona podwójna – struktura łącząca elementy protezy częściowej z pozostałym uzębieniem. Składa się z dwóch oddzielnych koron: wewnętrznej (patrycy), umocowanej cementem na pozostałościach naturalnej korony zęba, oraz zewnętrznej (matrycy) – zdejmowanej.

Korona zęba – część zęba znajdująca się w jamie ustnej, pokryta jest szkliwem.

Korzeń zęba – część zęba znajdująca się w kościach szczęk; pokryta cementem zębowym.