Zapalenie kości szczęk u dzieci może mieć charakter ostry lub przewlekły, koncentrujący się w jednym lub wielu ogniskach, występować w postaci rozlanej albo ograniczonej. Najczęściej powstaje na skutek zakażenia:

• krwiopochodnego – u młodszych dzieci

• zębopochodnego – u dzieci kilkuletnich i starszych.

Zapalenie kości szczęki – szczególnie u malutkich dzieci – szybko szerzy się w okolice oczodołu albo do zatoki jamistej (to już stanowi zagrożenie dla życia malucha). Zapalenie żuchwy z kolei rozprzestrzenia się na trzon i na gałąź żuchwy – konsekwencją choroby może być rozległa martwica kości żuchwy. Różnice między rozprzestrzenianiem się zapalenia w szczęce a w żuchwie wynikają z odmiennego układu beleczek kostnych (podstawowych jednostek budujących tkankę kostną) w tych strukturach. W żuchwie beleczki ułożone są poziomo; w szczęce pionowo.

Zapalenie ostre rozwija się szybko – ma na to wpływ m.in. budowa kości szczęk u dzieci. Choroba może obejmować wszystkie struktury szczęki. W zajętym przez zapalenie obszarze tworzą się zatory bakteryjne i zmiany zakrzepowe, utrudniające lub blokujące krążenie, szczególnie w naczyniach włosowatych. W następstwie może dojść do obumarcia zawiązków zębów mlecznych lub stałych, szpiku oraz struktur kostnych.

Objawy ostrego zapalenia szczęk:

• Ogólne – pogorszenie następuje bardzo szybko:

  - gorączka i dreszcze

  - zaburzenia łaknienia

  - bladość skóry i wyostrzenie rysów twarzy

  - przyspieszenie tętna

  - niepokój

  - silne bóle twarzy i głowy

  - bezsenność

  - załamanie odporności ogólnoustrojowej.

• Miejscowe:

  - obrzęk tkanek twarzy (o wielkości nie zawsze współmiernej do stanu ogólnego)

  - zaczerwienienie i miejscowe rozgrzanie tkanek

  - opuchlizna tkanek od strony wnętrza ust

  - ból w okolicach stanu zapalnego

  - zaczerwienienie i rozpulchnienie błony śluzowej jamy ustnej

  - pojawienie się ropni: pojedynczych lub mnogich

  - rozchwianie zęba znajdującego się w miejscu objętym stanem zapalnym oraz zębów sąsiadujących

  - wyciek ropy z zębodołu.

Ostre zapalenie szczęk wymaga leczenia szpitalnego:

• terapii z podaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania, nystatyny – leku chroniącego przed nadkażeniami grzybiczymi oraz preparatów odbudowujących naturalną mikroflorę jelit; włączony może być środek przeciwzapalny i przeciwbólowy; u dzieci z ciężkim przebiegiem choroby konieczne może być dożylne wyrównanie niedoborów płynów i elektrolitów;

• stosowania naświetlań laserem niskoenergetycznym, którego światło działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, zmniejsza obrzęk i przyspiesza gojenie;

• interwencji chirurgicznej – radykalnej lecz maksymalnie oszczędnej, z nacięciem błony śluzowej i okostnej oraz pozostawieniem drenażu w ranie.

Zęby rozchwiane na skutek choroby nie powinny być od razu usuwane. Można nałożyć na nie szynę nazębną i kontrolować ich umocowywanie w gojących się tkankach. Kwestia usunięcia zęba, który był przyczyną stanu zapalnego, wymaga indywidualnego rozpatrzenia.

Źródło: Opracowanie własne